۱. تنظیم کورتیزول و کاهش استرس با فعالیت بدنی
یکی از تأثیرات اولیه ورزش بر بدن، کاهش سطح کورتیزول یا همان هورمون استرس است. زمانی که فرد دچار اضطراب یا فشار روانی می‌شود، این هورمون افزایش می‌یابد و در درازمدت به بدن آسیب می‌زند. ورزش با تقویت ترشح اندورفین، اثر مثبتی بر آرام‌سازی روان دارد. همچنین به بهبود تمرکز و خواب شبانه کمک می‌کند. فعالیت‌های منظم مانند دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی سریع یا شنا می‌توانند سطح کورتیزول را متعادل نگه دارند. تعادل این هورمون، تأثیر مستقیم بر سایر عملکردهای بدن دارد. در نتیجه، ورزش کلید مقابله با استرس مزمن است و به تعادل روانی-هورمونی کمک می‌کند.

۲. بهبود کارکرد انسولین و کنترل قند خون
ورزش مداوم باعث می‌شود بدن نسبت به انسولین واکنش مؤثرتری نشان دهد. این موضوع به‌خصوص برای پیشگیری یا کنترل دیابت نوع ۲ بسیار اهمیت دارد. وقتی سلول‌ها حساس‌تر به انسولین باشند، قند خون راحت‌تر وارد آن‌ها می‌شود و بدن تعادل بهتری در مصرف انرژی پیدا می‌کند. تمرینات مقاومتی و هوازی هر دو در این زمینه مفیدند. کاهش چربی‌های احشایی نیز با ورزش، به تعادل بیشتر انسولین می‌انجامد. این تعادل، خطر ابتلا به بیماری‌های متابولیک را کاهش می‌دهد. در نتیجه، سبک زندگی فعال می‌تواند به کنترل بهتر سطح قند خون کمک کند و نیاز به دارو را کاهش دهد.

۳. اثرات ورزش بر تعادل هورمون‌های زنانه و مردانه
هورمون‌های جنسی در بدن انسان نقش مهمی در خلق‌وخو، انرژی و سلامت باروری دارند. در مردان، تمرین‌های مقاومتی به افزایش طبیعی تستوسترون کمک می‌کنند. در زنان نیز ورزش به تنظیم استروژن و کاهش علائم PMS یا یائسگی کمک می‌کند. تعادل این هورمون‌ها باعث بهبود وضعیت پوست، تراکم استخوان و عملکرد جنسی می‌شود. ورزش ملایم اما مداوم، بهترین راه برای پایداری در سطح این هورمون‌هاست. زیاده‌روی در ورزش ممکن است هورمون‌ها را بر هم بزند، به‌ویژه در زنان. پس باید تعادلی میان شدت تمرین و استراحت برقرار باشد.

۴. تحریک ترشح طبیعی هورمون رشد از طریق تمرین
هورمون رشد یکی از کلیدی‌ترین هورمون‌ها برای بازسازی عضلات، تقویت پوست و کاهش چربی بدن است. انجام تمرینات شدید، به‌ویژه تمرینات اینتروال و وزنه‌برداری، ترشح این هورمون را افزایش می‌دهند. هورمون رشد در طول خواب نیز بیشتر ترشح می‌شود و ورزش شبانه می‌تواند این فرآیند را تقویت کند. افراد فعال معمولاً بدنی جوان‌تر و مقاوم‌تر دارند که بخشی از آن به ترشح این هورمون مربوط می‌شود. افزایش طبیعی این هورمون با ورزش، از راهی سالم و بی‌ضرر انجام می‌شود. علاوه بر ورزش، تغذیه پروتئینی نیز بر میزان آن تأثیر دارد. این موضوع در حفظ انرژی و ساخت عضله بسیار مهم است.

۵. تأثیر ورزش بر هورمون‌های تنظیم‌کننده اشتها
گرلین و لپتین، دو هورمون اصلی در کنترل گرسنگی و سیری هستند که تعادل آن‌ها برای کنترل وزن اهمیت زیادی دارد. ورزش باعث کاهش سطح گرلین (هورمون گرسنگی) و افزایش حساسیت نسبت به لپتین (هورمون سیری) می‌شود. این باعث می‌شود فرد اشتهای منطقی‌تری داشته و کمتر دچار پرخوری شود. ورزش همچنین متابولیسم را بالا می‌برد که به تنظیم بهتر وزن کمک می‌کند. حتی تمرینات سبک اما منظم، تأثیر قابل‌توجهی در تنظیم این هورمون‌ها دارند. این تنظیم در کنار خواب کافی و رژیم متعادل، نتایج بهتری دارد. در نتیجه، ورزش به‌صورت غیرمستقیم بر کنترل تغذیه نیز تأثیر مثبت دارد.